مولا علی علیه السلام می فرماید :

   آدمی به گفتارش سنجیده می شود ، به رفتارش ارزیابی می گردد.
   پس چیزی بگو که کفه سخنت سنگین شود و کاری کن که قیمت رفتارت بالا رود .

           الحدیث - جلد دوم - ص 126
                                  
                  ***********************************

   گویند به دیار « ری » ، زنی پادشاه بود که او را سیده می گفتند . سیده زنی بود پاکدامن و پرهیزگـــار و با کفایت.
   این زن ، سی و چند سال پادشاهی کرد تا آن که سلطان محمود غزنوی به ری رسولی فرستـــاد و به ســـیده گفت :
   باید که پادشاهی مرا به رسمیت بشناسی و سرزمین خود را جزء قلمرو پادشاهی من بدانی و ســکه به نام من بزنی و مالیات مرا بپذیری ، وگرنه بیایم و سرزمین تو را بستانم و تو را نیست گردانم ...

   سیده به قاصد گفت : سلطان محمود را بگوی که سیده ، محمود را پادشاهی عاقل می داند
که او را با جنگ به زنی شایسته نباشد. اما اگر به جنگ من بیاید ، خدای می داند که من نخواهم گریخت و برای جنگ آماده ام !
زیرا که جنگ ، از دو حال بیرون نیست ، یعنی که از دو لشکر ، یکی شکست می خورد ،
حـــال اگر من ، محمود را شکست دهم ، به همه عالم نویسم که سلطانی را شکستم که صد پادشاه را شکسته است!
امــــا اگر او مرا شکست دهد ، چه تواند نوشت ؟! نویسد که زنی را شکست دادم؟!
 
بدین سخن ، تا وی زنده بود ، سلطان محمود ، قصد ری نکرد .  
                        « قابوسنامه . عنصر المعالی »  

پ .ن:
اومده بودم بگم : نه هر که چهره بر افروخت دلبری داند

 این روزها ، خونه ی ما، از این دست جملات زیاد شنیده می شه؛

تغاری بشکند ماستی بریزد                جهان گردد به کام کاسه لیسان !!!

«یارب این نو‌دولتان را بر خر خودشان نشان
                                                   کاین همه ناز از غلام ترک و استر می‌کنند»